درباره چیان رای
چیان رای
از قرن 7 میلادی مسکونی و آباد به شمار می رفته، اما اهمیت آن از سال 1262
که شاه منگ‌رای آن را به عنوان اولین پایتخت پادشاهی لنا تعیین کرد افزایش
یافت.
این پایتخت بعدها به چیان مای
منتقل شد و از آن زمان چیان رای در سایه استان همجوار خود زندگی کرده، هر
چند که این امر امروزه برای گردشگران امری خوب به شمار می رود.
چیان رای یک بهشت جهانگردی به شمار رفته و دارای جاذبه های طبیعی و آثار باستانی فراوانی میباشد.
از جمله
جاذبه‌های چیان رای باید به خرابه‌های باستانی ، زیارتگاه‌های بودایی،
مناظر کوهستانی با شکوه و روستاهای قبیله‌ای کوهپایه‌ای اشاره کرد.
برای کسانی که به جاذبه های طبیعی چیان رای
علاقمند هستند، جنگل پیمایی یک تجربه جادویی به شمار می‌رود. این افراد
می‌توانند در امتداد مسیرهای پیاده‌روی به اکتشاف کوهستان‌های شمالی منطقه
بپردازند.
اغلب
این مسیرها از روستاهایی کوهپایه‌ای عبور می‌کنند که در بسیاری از آنها،
مردم کماکان شیوه زندگی سنتی و قبیله‌ای خود را حفظ کرده اند.
شهر چیان‌رای، که کمی از همسایه محبوب تر خود آرام و ساکت‌تر میباشد، اکنون با چیان‌مای
به عنوان یک جاذبه توریستی در حال رقابت بوده و به سرعت در حال تبدیل شدن
به مکانی محبوب برای گردشگرانی می باشد که مایل به ترک مشکلات خود و رسیدن
به کمی آرامش می‌باشند.
چیان رای، پایتخت سابق پادشاهی بزرگ لنا، یک استان جذاب پر از شگفتی های فرهنگی و طبیعی، از جمله مثلث طلایی میباشد.
اینجا
جایی است که تایلند، لائوس و برمه به هم رسیده و روزگاری مرکز تولید تریاک
بوده، تجارتی که روی شیوه‌های فرهنگی و زندگی مردم منطقه بسیار تأثیر گذار
بوده است.
چیان رای
برای سالهای متمادی از چشم جهانگردان دور مانده بود. مردم این منطقه از
توسعه آرام جهانگردی استقبال کرده و عموما از سبک زندگی سنتی و روستایی
برخوردار می‌باشند.
حتی تا به امروز، تمامی قبایل در خانه‌های بامبویی زندگی می‌کنند و هر روستا دارای هویت مخصوص به خود میباشد.
به تازگی گردشگری در چیان رای
رونق گرفته و بازدید‌کنندگان آمده اند تا زیبایی‌های طبیعی بکر حومه شهر
را کشف کرده و در فرهنگ بومی آن، از جمله فرهنگ جوامع قبیله‌ای کوهپایه‌ای
مختلف غرق شوند.
خوشبختانه برای گردشگران، چیان رای
همچنین مرکزی برای پروژه‌های توسعه جامعه، کمک به روستاییان در توسعه
جاذبه‌های گردشگری خود بدون اینکه این توسعه تأثیری بر ثروت‌های طبیعی و
فرهنگی آنها داشه باشد به شمار می‌رود.
